Propozycja zajęć dla dzieci

Propozycja zajęć dla dzieci - gr 4

wielkość czcionki Zmniejsz czcionkę Powiększ czcionkę
Wydrukuj
Email

2020 -05 -25 Propozycje zajęć

Proponowane zajęcia i ćwiczenia dla grupy IV

w tygodniu od 25 - 29 maja 2020 r.

Temat: Niby tacy sami, a jednak inni . Dzień Dziecka.

Cele :

• rozwijanie mowy,

• kształtowanie postawy tolerancji w stosunku do dzieci niepełnosprawnych,

• rozwijanie sprawności manualnej,

• dostrzeganie różnic i podobieństw pomiędzy dziećmi różnych ras.

1. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Piłka dla wszystkich.

Książka (s. 82–83) dla każdego dziecka.

Dzieci słuchają opowiadania i oglądają ilustracje w książce.

Niepełnosprawny Franek z grupy Ady często śnił o tym, że gra w piłkę nożną. W snach nie

siedział na wózku inwalidzkim, tylko biegał po boisku najszybciej z całej drużyny i strzelał naj-

więcej goli.

– Brawo, Franek! – krzyczeli kibice.

– To najlepszy zawodnik! – rozlegały się głosy.

Jednak gdy szczęśliwy i dumny Franek otwierał oczy, od razu uświadamiał sobie, że to był

tylko sen, a on nigdy nie zostanie piłkarzem. Patrzył na swoje nogi, którymi nie mógł poruszać,

i robiło mu się wtedy bardzo smutno.

Ada przyjaźniła się z Frankiem i bardzo lubiła się z nim bawić. Pewnego dnia zauważyła, że

chłopiec jest wyjątkowo radosny. Miał roześmiane oczy i wesoło pomachał do niej, gdy tylko

pojawiła się w sali. Dziewczynka była ogromnie ciekawa, co jest tego przyczyną. Może dostał

długo oczekiwany bilet do teatru? A może spełniło się jego marzenie o jeździe na koniu?

– Cześć! Nie uwierzysz, co się stało! – powiedział Franek, gdy Ada usiadła przy nim na dywanie.

– Opowiedz.

– W sobotę pojechałem z moim starszym kuzynem na mecz piłki nożnej. Grały drużyny

z dwóch różnych szkół. Byłem bardzo blisko i mogłem obserwować każdy ruch zawodników!

– To świetnie. Ja nie przepadam za oglądaniem meczu, ale cieszę się, że ci się podobało –

odpowiedziała Ada.

– Mój kuzyn podwiózł mnie do ławki, na której siedzieli zawodnicy rezerwowi. I całe szczę-

ście, bo bramkarz skręcił nogę w kostce i trzeba go było zastąpić. Wyobraź sobie, że nagle ktoś

kopnął piłkę, a ja ją złapałem!

– Ojej! Zostałeś bramkarzem?

– Nie. Po prostu piłka wypadła poza boisko i leciała prosto na mnie. Chwyciłem ją i rzuciłem

z powrotem jednemu z napastników.

– Brawo!

– A wtedy on na mnie nakrzyczał…

– Jak to nakrzyczał? Powinien ci podziękować – zdziwiła się Ada.

– Niestety, nie. Powiedział, żebym się stamtąd wynosił, bo tylko przeszkadzam. A jego kole-

dzy się śmiali i słyszałem, jak mówią o mnie „krasnal na wózku”.

– Prawdziwi sportowcy się tak nie zachowują! – zezłościła się Ada.

– Jeden z nich zaczął pokracznie chodzić i wskazywał na mnie palcem, a potem wszyscy

śmiali się z moich butów. Chciałbym chodzić, nawet taki wykrzywiony, a ja przecież nie mogę

chodzić wcale… Pomyślałem, że piłka jest nie dla mnie.

– Myślałam, że opowiesz mi o czymś wesołym. Jak cię zobaczyłam, wyglądałeś na szczęśli-

wego, a ta historia jest smutna – stwierdziła Ada.

– Bo jeszcze wszystkiego ci nie opowiedziałem! – uśmiechnął się Franek. – Potem wydarzyło

się coś wspaniałego!

Ada była bardzo ciekawa, a Franek opowiadał dalej:

– Mój kuzyn bardzo się zdenerwował i zdecydował, że zabierze mnie z tego boiska, chociaż

mecz rozgrywał się dalej. Kiedy odjeżdżałem, usłyszałem dźwięk gwizdka. Kapitan drużyny

przerwał mecz i zwołał wszystkich zawodników. Nie słyszałem, co do nich mówił, ale po chwili

dogonił nas, a za nim przybiegła reszta drużyny. Powiedział do mnie tak: „Jako kapitan Niebie-

skich chciałem cię przeprosić za zachowanie moich kolegów. Oni zresztą zrobią to sami”. I wte-

dy każdy z piłkarzy podszedł do mnie i podał mi rękę. Widziałem, że było im wstyd. Zapytali, jak

mam na imię i co mi właściwie dolega.

– To dobrze, bo już chciałam się wybrać z Olkiem na to boisko i im dokopać! – powiedziała

stanowczo Ada.

– Chciałaś ich zbić? – spytał zaskoczony Franek.

– Nie, dokopać im kilka goli. Jak się zdenerwuję, to potrafię kopnąć tak mocno jak stąd do

Krakowa!

– To szkoda, że cię tam nie było – zaśmiał się chłopiec.

Franek opowiedział Adzie ciąg dalszy tej historii. Zawodnicy dowiedzieli się, że chłopiec

doskonale zna zasady gry w piłkę nożną, bo razem z tatą ogląda każdy ważny mecz. Zapro-

ponowali Frankowi, żeby został sędzią, dali mu gwizdek i posadzili na honorowym miejscu,

z którego miał świetny widok na całe boisko. Od tej chwili chłopiec bacznie obserwował grę,

dawał sygnały zawodnikom, a nawet zadecydował o jednym rzucie karnym. Okazało się, że

jest bardzo dobrym i uważnym sędzią i nikt nie powiedział o nim „sędzia kalosz”, czyli taki, który

się nie zna na grze i ciągle się myli.

– I wiesz, co mi powiedzieli na pożegnanie? – zakończył opowieść Franek. – Powiedzieli,

że skoro mam niesprawne nogi i nie mogę grać w piłkę nożną, to przecież mam sprawne ręce

i mogę grać w koszykówkę. Mój tata dowiedział się, kto prowadzi drużynę koszykarską dla za-

wodników na wózkach, i od jutra zaczynam treningi. A ja myślałem, że piłka jest nie dla mnie.

– Piłka jest dla wszystkich! – powiedziała Ada. – Zobaczysz, kiedyś przyjdę na mecz koszyków-

ki. Ty będziesz najlepszym koszykarzem, a ja będę piszczała najgłośniej ze wszystkich kibiców.

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Co śniło się Frankowi?

− O czym opowiadał Adzie?

− Jak zachowywali się chłopcy?

− Co zrobił ich kapitan?

− Kim został Franek na meczu?

− Co powiedzieli chłopcy Frankowi na pożegnanie?

− Co będzie ćwiczył Franek?

− Jak oceniacie zachowanie chłopców na początku, a jak potem, po rozmowie z kapitanem?

• Ćwiczenie w czytaniu.

Książka (s. 82–83) dla każdego dziecka.

Dzieci 5 - letnie słuchają tekstu czytanego przez Rodzica ( R.),

dzieci 6 - letnie czytają tekst znajdujący się pod ilustracjami w książce.

2. Wyjaśnienie pojęcia tolerancja.

Tolerancja oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem

cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania, choćby były

całkowicie odmienne od własnych albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumia-

na tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia.

R. pyta:

− Czy chłopcy byli tolerancyjni?

− Czy znacie inne przypadki braku tolerancji? (Wyśmiewanie się z ludzi o innym kolorze skóry,

innego wyznania…).

− Czy należy wyśmiewać się z kogoś, dlatego że jest gruby, jeździ na wózku…?

3. Słuchanie wiersza - Hymn dzieci

Rozmowa na temat tekstu wiersza.

1. Masz skórę czarną, żółtą albo białą,

czy mieszkasz w Polsce, czy też w innym kraju,

to jesteś dzieckiem, tak jak ja,

i chcesz tak żyć, jak chcę żyć ja.

2. Każde dziecko na świecie chce bezpiecznie żyć,

każde dziecko na świecie chce szczęśliwe być.

Chce mieć dobrych rodziców i dom chce własny mieć,

dobrze uczyć się, pięknie bawić się,

przecież tak mało chce!

3. Niech żadne dziecko już nie będzie głodne,

niech widzi tylko sprawiedliwość, dobro.

Więc wszyscy w zgodzie muszą żyć,

na świecie pokój musi być.

4. Niech tu, na Ziemi, słońce zawsze świeci

i niech szczęśliwe będą wszystkie dzieci.

Bo przecież pięknie można żyć,

śnić tylko najpiękniejsze sny.

R. pyta dziecko:

− Czego pragnie każde dziecko?

− Czy każde dziecko jest bezpieczne i szczęśliwe?

− Czy dzieci innych ras, mające inny kolor skóry, różnią się jeszcze czymś od was?

4. Zabawa Witanie się różnymi częściami ciała.

Dzieci poruszają się podskokami po wyznaczonym miejscu ogrodu lub mieszkania . Mocne uderzenie w dłonie jest sygnałem do zatrzymania się. Dzieci, stojąc przodem do R., wykonują jego polecenia.

− Powitajcie rękami czoło.

− Powitajcie rękami brzuch.

− Powitajcie rękami łydki.

− Powitajcie rękami stopy (łokcie, uda, plecy, uszy itd.).

Po wykonaniu zadania dzieci kontynuują swobodne podskoki naśladując żabki.

5. Słuchanie piosenki na youtube:

Tytuł: Piosenka o prawach dziecka - Piosenki dla dzieci - Mała Orkiestra Dni Naszych

https://www.youtube.com/watch?v=Mudintn3BM4

6. Karta pracy, cz. 4, s. 54.

Rysowanie siebie w swoim ulubionym ubraniu, ze swoją ulubioną zabawką. Kolorowanie

ramki swoim ulubionym kolorem. Samodzielne pisanie swojego imienia (swoich imion)

i nazwiska.

Karta pracy, cz. 4, s. 56–57.

Patrzenie na obrazek. Opowiadanie, co się na nim dzieje. Odszukiwanie na dużym obrazku

przedmiotów, roślin umieszczonych na dole kart.

7. Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada obchodzili Dzień Dziecka na podstawie ilustracji.

Książka s.56, 57 Układanie zdań o każdym obrazku.

Pisanie samodzielnie lub przez R. imienia dziecka. Ozdabianie pola z imieniem.

Karta pracy, s.58, cz. 4,

8. Karta pracy, cz. 4, s. 55.

Kolorowanie w każdej parze cięższego przedmiotu. Kończenie rysowania wag według wzoru.

9. Ćwiczenia w czytaniu.

Książka (s. 90–91) dla każdego dziecka.

Czytanie tekstu Od buraka cukrowego do cukierka.

10. Karta pracy, cz. 4, s. 59.

Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie rybek i fal po śla-

dach. Kończenie rysowania rybek według wzoru. Kolorowanie ich.

11. Wykonanie pracy plastycznej - Pożegnalny obrazek dla przyjaciela. Technika : dowolna

Wypowiedzi dzieci na temat:

Kogo nazywamy przyjacielem?

Dzieci podają cechy przyjaciela, które R. zapisuje na kartonowym sercu.

Np.: dba o nas, jest pomocny, opiekuńczy, rozbawia nas, czujemy się przy nim bezpiecznie…

Można przesyłać prace plastyczne do p. Kamili kdabrowiecka @pp4.resman.pl lub p.Marii mchwajta @pp4.resman.pl.

Dziękujemy.

Więcej w tej kategorii: « Propozycja zajęć dla dzieci- gr 5 Propozycje zajęć dla dzieci - gr.2 »

Powrót na górę

Dzieci

,, Dzieci są jak posiane nasiona. Trzeba je codziennie podlewać,

poświęcać im uwagę i pielęgnować.
W takich warunkach nasiona kiełkują, rośliny rosną, a potem zakwitają. ..."

Shinichi Suzuki

MY dbamy o Wasze pociechy!

Artykuły dla rodziców

Propozycja zajęć dla dzieci - gr 4

Dzieci

Informacje o plikach cookie